با بدتر شدن سیستم مراقبت های صحی افغانستان مریضان با واقعیت های تلخ روبرو هستند
سیستم مراقبت های صحی افغانستان، به ویژه پس از تحولات اخیر، با چالش های بی‌سابقه ای مواجه شده است. با بدتر شدن شرایط، بسیاری از بیماران با واقعیت های تلخی روبرو هستند که زندگی آنها را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
واقعیت های تلخ برای بیماران در افغانستان:
- نبود امکانات درمانی مناسب:
بسیاری از بیمارستان ها و کلینیک ها با کمبود تجهیزات، دارو و پرسنل مواجه هستند. این امر باعث میشود که بیماران، حتی برای درمان های ساده، نتوانند خدمات لازم را دریافت کنند.
2. افزایش هزینه های درمان:
خصوصی سازی و نبود حمایت دولتی باعث شده هزینه های درمان به شدت افزایش یابد. این وضعیت برای خانواده های فقیر و متوسط غیرقابل تحمل است و بسیاری از بیماران به دلیل نداشتن توان مالی از درمان بازمیمانند.
3. نبود پزشکان متخصص:
با خروج بسیاری از متخصصان و پزشکان از کشور، بیمارستان ها دچار کمبود شدید نیروی انسانی ماهر شده اند. بیماران برای دریافت خدمات تخصصی مجبورند به کشورهای همسایه مانند پاکستان، هند یا ایران سفر کنند که این امر نیز هزینه و مشکلات زیادی را به دنبال دارد.
4. فقدان دارو های اساسی:
کمبود دارو در بازار و افزایش قیمت آن، درمان بسیاری از بیماری ها را دشوار کرده است. برخی از بیماران مجبورند داروهای تقلبی یا تاریخ گذشته را خریداری کنند که خطرات جدی برای سلامت آنها دارد.
5. تأثیر بحران امنیتی:
ناامنی و بی ثباتی سیاسی باعث تعطیلی یا کاهش فعالیت مراکز درمانی در بسیاری از مناطق شده است. به ویژه در مناطق دورافتاده، مردم عملاً هیچ دسترسی به خدمات درمانی ندارند.
6. عدم دسترسی زنان به خدمات بهداشتی:
محدودیت های اجتماعی و فرهنگی، همراه با کاهش تعداد پزشکان زن، زنان و دختران را از دریافت خدمات صحی مناسب محروم کرده است. این وضعیت باعث افزایش مرگ‌ومیر مادران و کودکان شده است.
7. افزایش بیماری‌های غیرواگیر و روانی:
فقر، بیکاری و جنگ باعث افزایش بیماری‌های روانی و مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب شده است. سیستم بهداشتی فعلی قادر به پاسخگویی به این نیازها نیست.
نمونه هایی از واقعیت های تلخ:
• بیماران سرطانی که نیاز به شیمی درمانی دارند، مجبورند برای هر جلسه درمان به خارج از کشور بروند یا از درمان صرف نظر کنند.
• افرادی که به دلیل بیماری های قلبی نیاز به جراحی دارند، ماه ها در انتظار میمانند یا جان خود را از دست میدهند.
• زنان باردار در مناطق دورافتاده به دلیل عدم وجود پزشک متخصص یا مراکز زایمان، جان خود و نوزادشان را از دست میدهند.
راه حل ها و پیشنهادها:
1. جلب کمک های بین‌المللی:
سازمان های جهانی مانند سازمان بهداشت جهانی (WHO) و صلیب سرخ باید در ارائه تجهیزات، دارو و خدمات درمانی رایگان به افغانستان کمک کنند.
2. تقویت سیستم بهداشت عمومی:
سرمایه گذاری در مراکز دولتی و ارائه خدمات رایگان یا با هزینه کم برای اقشار آسیب پذیر ضروری است.
3. افزایش آموزش و تربیت نیروی متخصص:
برنامه های آموزشی برای تربیت پزشکان و پرستاران باید در اولویت قرار گیرد تا کمبود نیروی متخصص کاهش یابد.
4. تمرکز بر بهداشت زنان و کودکان:
راه‌اندازی مراکز ویژه برای خدمات زنان و کودکان میتواند به کاهش مرگ و میر کمک کند.
- مبارزه با فساد:
مدیریت منابع مالی و کمک های بین‌المللی باید شفاف باشد تا از سوءاستفاده جلوگیری شود.
اگرچه وضعیت فعلی ناامید کننده است، اما با برنامه ریزی صحیح و حمایت داخلی و خارجی، میتوان از بدتر شدن بحران جلوگیری کرد و شرایط را بهبود بخشید.