افزایش مشکلات در بخش خدمات صحی در افغانستان به نگرانی ها افزوده است
بخش خدمات صحی در افغانستان با چالش‌های جدی روبه روست و این وضعیت به نگرانی های عمومی افزوده است. مشکلاتی که در این بخش مشاهده میشود، تاثیر مستقیمی بر سلامت و کیفیت زندگی مردم، به ویژه در مناطق روستایی و محروم، داشته است. برخی از این مشکلات شامل موارد زیر است:
1.کمبود امکانات و تجهیزات پزشکی: بسیاری از مراکز صحی از تجهیزات اساسی و داروهای مورد نیاز بی بهره‌اند. این کمبود باعث شده که بیماران برای درمان به مراکز بزرگتر در شهر ها مراجعه کنند یا حتی به دلیل نبود امکانات کافی، جان خود را از دست بدهند.
2.کمبود کادر پزشکی و تخصصی: تعداد پزشکان، پرستاران و دیگر کادر های پزشکی در افغانستان کافی نیست و بسیاری از مناطق، به ویژه روستاها، دسترسی به نیروی انسانی ماهر ندارند.
3:برخی از متخصصان نیز به دلیل وضعیت امنیتی و اقتصادی کشور را ترک کرده‌اند که این موضوع به کمبود بیشتر در بخش صحی دامن زده است.
4.نبود بودجه و حمایت مالی کافی: کاهش کمک‌های بین‌المللی و نبود بودجه کافی از سوی دولت باعث شده تا بسیاری از پروژه‌ها و مراکز صحی با کمبود منابع مالی روبه‌رو شوند. این امر خدمات درمانی را با مشکلاتی مانند کمبود دارو و تجهیزات، تاخیر در ارائه خدمات، و عدم پرداخت به‌موقع حقوق کارکنان مواجه کرده است.
5.نبود دسترسی به خدمات صحی در مناطق دورافتاده: در بسیاری از روستاها و مناطق دورافتاده، مراکز صحی وجود ندارد یا فاصله آن‌ها تا مراکز درمانی بسیار زیاد است. این موضوع دسترسی مردم به خدمات بهداشتی را محدود کرده و برخی از آنان مجبورند مسافت های طولانی را طی کنند تا به خدمات صحی دسترسی یابند.
6.افزایش بیماری‌ها و کاهش سطح بهداشت عمومی: نبود برنامه‌های پیشگیرانه بهداشتی، مانند واکسیناسیون و آموزش های عمومی، باعث افزایش شیوع بیماری های واگیردار و کاهش سطح بهداشت عمومی شده است. این مسئله به ویژه در میان کودکان و مادران باردار نگرانی های جدی ایجاد کرده است.
7.تاثیر ناامنی و ناپایداری: در برخی از مناطق، ناامنی و حضور گروه های مسلح مانع فعالیت مراکز صحی میشود. همچنین، جابجایی های مکرر نیروهای صحی به دلیل ناامنی، خدمات پایدار و موثر را مختل کرده است.
وضعیت فعلی خدمات صحی در افغانستان به تلاش های فوری و هماهنگ برای بهبود زیرساخت ها، تامین نیروی انسانی متخصص و افزایش بودجه نیاز دارد تا بتواند سلامت عمومی و رفاه مردم را تامین کند و از بروز بحران های بیشتر جلوگیری شود.
سیستم صحی افغانستان در حال فرو پاشی
سیستم صحی افغانستان در وضعیت بحرانی قرار گرفته و نشانه‌های فروپاشی آن به وضوح دیده میشود. این بحران ناشی از عوامل مختلفی است که باعث کاهش توانایی ارائه خدمات صحی به مردم، به ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده شده است. برخی از عوامل و نشانه های فروپاشی سیستم صحی افغانستان عبارتند از:
1.کمبود بودجه و کاهش کمک های بین‌المللی: با کاهش کمک های مالی بین‌المللی، بخش صحی افغانستان از منابع مالی کافی برخوردار نیست. این کمبود بودجه، تامین دارو، تجهیزات پزشکی و حقوق کارکنان صحی را به شدت تحت تاثیر قرار داده و بسیاری از مراکز درمانی را با خطر تعطیلی مواجه کرده است.
2.کمبود نیروی انسانی متخصص: با افزایش مهاجرت پزشکان و پرستاران به خارج از کشور به دلیل شرایط بد اقتصادی و امنیتی، افغانستان با کمبود شدید کادر پزشکی و تخصصی رو به روست. در بسیاری از مراکز درمانی حتی نیروی کافی برای ارائه خدمات ابتدایی وجود ندارد، و این مسئله به افزایش مرگ و میر بیماران منجر شده است.
3.کمبود دارو و تجهیزات پزشکی: نبود دارو های ضروری و تجهیزات درمانی، مراکز درمانی را به‌ویژه در مناطق دورافتاده دچار مشکل کرده است. بیماران اغلب به دلیل نبود امکانات درمانی کافی، یا مجبور به ترک مناطق خود برای دسترسی به خدمات پزشکی در شهرهای بزرگتر هستند، یا در نهایت جان خود را از دست می‌دهند.
4.نبود سیستم منظم بهداشتی و درمانی: در افغانستان، برنامه های پیشگیری و بهداشت عمومی مانند واکسیناسیون و آموزش های بهداشتی به شدت کاهش یافته است. نبود این برنامه ها باعث افزایش بیماری های واگیر مانند سرخک، فلج اطفال و بیماری های قابل پیشگیری دیگر شده است.
5.تاثیر ناامنی و خشونت: در برخی مناطق، ناامنی و حضور گروه‌های مسلح مانع فعالیت مراکز صحی و کادر درمانی میشود. همچنین، حملات و تهدیدات امنیتی، کارکنان صحی را مجبور به ترک منطقه کرده و دسترسی مردم به خدمات درمانی را محدود کرده است.
6.فشار بالای جمعیت و نبود زیرساخت های مناسب: افزایش جمعیت به ویژه در شهرها و نبود زیرساخت های لازم باعث شده تا بیمارستان‌ها و مراکز صحی موجود با فشار زیادی مواجه شوند. نبود تخت‌های بیمارستانی و امکانات کافی منجر به افزایش تراکم بیماران و کاهش کیفیت خدمات درمانی شده است.
با ادامه این وضعیت و نبود حمایت‌های فوری، سیستم صحی افغانستان به طور کامل فرو میپاشد و پیامد های آن به ویژه در بحران سلامت و افزایش مرگ و میر آشکارتر خواهد شد.