چرا بیکاری در افغانستان افزایش می یابد؟

[manizhaakbari]

چرا بیکاری در افغانستان افزایش می یابد؟

افزایش بیکاری در افغانستان به چندین عامل برمی‌گردد:

1. ناامنی و جنگ: سال ‌ها جنگ و ناامنی باعث تخریب زیرساخت‌ ها و کاهش سرمایه‌ گذاری‌های داخلی و خارجی شده است.
2. رکود اقتصادی: بحران ‌های اقتصادی و کاهش کمک ‌های بین‌المللی باعث کاهش فرصت ‌های شغلی شده‌اند.
3. انتقال قدرت: تغییرات سیاسی و انتقال قدرت به طالبان موجب ناپایداری و عدم اعتماد در بازار کار شده است.
4. کمبود آموزش و مهارت: بسیاری از جوانان به دلیل عدم دسترسی به آموزش و مهارت‌ های لازم قادر به یافتن شغل مناسب نیستند.
5. مهاجرت نیروهای کار: خروج نیرو های متخصص و کارآمد از کشور به دلیل ناامنی و عدم فرصت‌ های شغلی مناسب، بیکاری را افزایش داده است.
   

چه عوامل دیگر در افزایش بیکاری در افغانستان نقش دارند؟

عوامل دیگری که در افزایش بیکاری در افغانستان نقش دارند عبارتند از:

1. فساد اداری: فساد گسترده در دستگاه‌ های دولتی و بخش خصوصی باعث می‌شود تا فرصت‌ های شغلی به شکل ناعادلانه توزیع شوند و بسیاری از افراد نتوانند به شغل مناسب دست یابند.

2. کمبود سرمایه‌ گذاری: کاهش سرمایه‌ گذاری‌های خارجی و داخلی به دلیل ناامنی و عدم ثبات سیاسی باعث کاهش فرصت‌ های شغلی شده است.

3. سیستم آموزشی ناکارآمد: سیستم آموزشی ضعیف و عدم تطابق آن با نیاز های بازار کار باعث می‌شود که فارغ‌ التحصیلان نتوانند مهارت ‌های لازم را برای ورود به بازار کار کسب کنند.

4. زیرساخت‌ های ضعیف: کمبود زیرساخت ‌های لازم مانند برق، آب و جاده‌ ها باعث کاهش توانایی تولیدی و خدماتی کشور شده است.

5. رشد جمعیت: افزایش سریع جمعیت و جوانی نیروی کار بدون ایجاد فرصت‌ های شغلی مناسب باعث افزایش بیکاری شده است.

6. مشکلات فرهنگی و اجتماعی: برخی از باورها و سنت ‌های اجتماعی ممکن است مانع از اشتغال زنان و گروه ‌های خاصی از جامعه شوند.

7. محیط کسب و کار نامناسب: مقررات سخت ‌گیرانه و پیچیده، بوروکراسی سنگین و عدم حمایت از کارآفرینان باعث کاهش توانایی افراد برای ایجاد کسب و کارهای جدید می‌شود.
   

عوامل و پیامد های بیکاری در افغانستان

عوامل بیکاری در افغانستان

1. ناامنی و جنگ:

   • تخریب زیرساخت ‌ها و کاهش سرمایه‌گذاری.
   • مهاجرت نیرو های کار ماهر به خارج از کشور.

2. رکود اقتصادی:

   • کاهش کمک‌ های بین‌المللی.
   • کاهش تولید و فرصت‌ های شغلی.

3. تغییرات سیاسی:

   • انتقال قدرت به طالبان و ناپایداری بازار کار.
   • عدم اعتماد به سیاست‌ های اقتصادی جدید.

4. فساد اداری:

   • توزیع ناعادلانه فرصت‌ های شغلی.
   • کاهش انگیزه سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی.

5. کمبود آموزش و مهارت:

   • عدم تطابق آموزش با نیازهای بازار کار.
   • دسترسی محدود به آموزش ‌های حرفه‌ای و فنی.

6. کمبود سرمایه‌گذاری:

   • کاهش سرمایه‌ گذاری در بخش‌ های تولیدی و خدماتی.
   • عدم جذب سرمایه ‌گذاری خارجی به دلیل ناامنی.

7. زیر ساخت ‌های ضعیف:

   • کمبود برق، آب، و جاده ‌ها.
   • کاهش توانایی تولیدی و خدماتی.

8. رشد جمعیت:

   • افزایش سریع جمعیت بدون ایجاد فرصت ‌های شغلی مناسب.
   • نیروی کار جوان بدون شغل.

9. مشکلات فرهنگی و اجتماعی:

   • محدودیت‌ های اجتماعی برای اشتغال زنان و گروه ‌های خاص.
   • باور ها و سنت‌ های مانع اشتغال.

10. محیط کسب و کار نامناسب:

• مقررات سخت‌ گیرانه و پیچیده.
• بوروکراسی سنگین و عدم حمایت از کارآفرینان.

پیامد های بیکاری در افغانستان

1. فقر و نابرابری اقتصادی:

   • کاهش درآمد خانوارها.
   • افزایش شکاف طبقاتی.

2. ناامیدی و نارضایتی عمومی:

   • کاهش اعتماد به دولت و نهادهای حاکم.
   • افزایش اعتراضات و ناآرامی‌های اجتماعی.

3. افزایش جرائم و ناامنی اجتماعی:

   • افزایش سرقت، قاچاق، و فعالیت ‌های غیرقانونی.
   • افزایش خشونت خانگی و جرائم جوانان.

4. مهاجرت و فرار مغزها:

   • افزایش مهاجرت نیروهای کار ماهر به کشورهای دیگر.
   • کاهش توان علمی و فنی کشور.

5. تضعیف سلامت روانی:

   • افزایش اضطراب، افسردگی و مشکلات روانی در جامعه.
   • کاهش کیفیت زندگی و رضایت عمومی.

6. کاهش رشد اقتصادی:

   • کاهش تولید و بهره ‌وری.
   • کاهش درآمد های مالیاتی و بودجه دولتی.

7. افزایش بار مالی بر دولت:

   • افزایش هزینه ‌های حمایت اجتماعی و بیکاری.
   • کاهش توانایی دولت برای سرمایه‌گذاری در توسعه زیرساخت‌ها و خدمات عمومی.